Costa da Morte!

Na een paar dagen voor anker te hebben gelegen was het genieten om weer een dagje te kunnen zeilen naar onze volgende bestemming Corme aan de zo gevreesde Costa da Morte. De naam doet niet veel goeds vermoeden en als je de verhalen leest heeft deze kustlijn zijn naam te danken aan de velen schepen die gezonken zijn voor de kust. Met de huidige technologie en instrumenten hebben we gelukkig alles aan boord om  onze route goed te kunnen navigeren. Desalniettemin moet je altijd alert zijn en blijven opletten op veranderende omstandigheden zoals het weer en de beweging van de zee. We overnachten in de baai van Corme en vervolgen onze route naar Camariñas. We vinden daar een mooie rustige ankerplek en besluiten er een paar dagen te blijven. Camariñas is een vissersdorpje met vrij weinig te beleven. Er zijn wel wat winkels en restaurantjes zodat we onze boodschappen kunnen halen. 

In het dorp staat op een groot bord verschillende wandelroutes uitgestippeld. In veel plaatsen die we aandoen zien we ook steeds verwijzigingen naar de bekende pelgrimsroute Camino de Santiago. Santiago de Compostella is vanuit de ría’s met het openbaar vervoer makkelijk te bereiken en zoals we hebben vernomen het bezoeken waard. We wandelen vanuit Camariñas naar een klooster op een uitkijkpunt waar we een mooi uitzicht hebben over Ría de Camariñas. Na met de bijboot nog een tochtje te hebben gemaakt over de Rio del Puente del Puerto, is het tijd om weer verder te varen richting Finesterre.

We ronden Cabo de Finesterre die voor zeilers beroemd en berucht is. Onvoorspelbaar en het weer kan er plotseling omslaan. Schuilend tegen de dominante Noorderwind gaan we voor anker in de baai van Finesterre en hebben een rustig middagje aan boord. De nacht verliep helaas niet zo rustig en we hadden veel last van de golfslag. We lagen dan wel beschut tegen de wind maar de golven kwamen van een andere kant de baai in rollen waardoor de boot alle kanten op bewoog. Onze ankerstrategie proberen we steeds te verfijnen al heb je soms niet altijd een keuze en zal je het moeten “ uitzitten”  tot de ochtend. Vroeg wakker, dat is dan wel een voordeel en halen het anker weer op.

De weersvoorspellingen geven een behoorlijke weersverandering op met regen en windstoten. In deze baai is de meest beschutte plek te vinden in de Ría de Concurbión en besluiten daar betere weersvooruitzichten af te wachten. We varen weg met een grauwe grijze lucht en net als we aankomen bij onze nieuwe ankerplek begint het te regenen om vervolgens niet meer op te houden. Het regent de hele dag waardoor het best wel een beetje kil wordt aan boord. Dat hadden we zeker niet verwacht om in de zomer in Spanje de kachel aan te doen maar het maakt het wel een stuk comfortabeler. Als we wakker worden is het gelukkig weer droog en vanaf 15:00 uur zou die middag de wind in kracht enorm toenemen dus we gaan na het ontbijt aan wal om de benen te strekken en wat boodschappen te halen. Via Concurbíon lopen we naar Cee, het naastgelegen dorpje, waar ze een grote supermarkt hebben en een Vodafone winkel om een losse simkaart voor de telefoon te kopen. Met ons Nederlandse abonnement zijn we elke maand heel snel door onze databundel heen en met een “lokale” simkaart hebben we in ieder geval weer toegang tot het internet. Niet elke haven heeft goede wifi en de vele kleine dorpjes waar we voor anker liggen hebben geen free-wifi punten zodat de extra databundel een welkome aanvulling is. 

Eenmaal terug bij de bijboot, die hadden we in de haven achter gelaten, zien we dat de bijboot niet meer op de plek ligt waar we hem hebben vastgemaakt. Blijkbaar lagen we op een plekje van een local en hebben ze het handvat, waar het slot aan vastzat, van onze bijboot doorgesneden om de boot te verplaatsen. We waren best wel een beetje verbaasd want om ons heen was plek genoeg en om nu onze bijboot te beschadigen is wel erg rigoureus. De bijboot achterlaten is ook iets waar we nog aan moeten wennen. Het voelt alsof  je je fiets zonder slot in het centrum van de stad laat staan. Het is ons enige vervoer terug naar de boot en met alleen een lijn vast aan de steiger is de bijboot (voor de kwaadwillende medemens) eenvoudig mee te nemen. Als het mogelijk is, heeft een plekje in een haven de voorkeur maar als het echt niet anders kan zullen we er aan moeten wennen om de bijboot aan openbare kades te binden en erop moeten vertrouwen dat de bijboot daar achtergelaten kan worden.

De wind neemt in de loop van de dag en nacht af zodat we het anker weer kunnen ophalen. Voordat we deze ría uitvaren besluiten we de waterval Fervenza de Ézaro te bezoeken. De zeilboot leggen we voor anker en met de bijboot varen we de rivier op naar de waterval. Heel bijzonder om de waterval via het water te kunnen zien al is het wel duidelijk een hele toeristische plek. Om ons heen liggen groepen met kano’s en aan de waterkant staan hordes mensen die ook zo dicht mogelijk bij de waterval proberen te komen. Tijd om door te varen naar de volgende ría!